Eindelijk...

Eindelijk had de Morsige Waard zijn zin: hij kocht een Trigger en nog wel uit Dedemsvaart, ver van zijn geliefde café. Hij glunderde, sjorde wat aan zijn bretels en keek naar de letters op zijn voertuig uit de bijna versleten Arial. De verticaal die je kon denken langs de k, gleed omlaag langs de p van Vroomshoop. Het kostte even wat denkwerk, maar het resultaat mocht er zijn. Onder de achterklep paste een kratje bier en nog wat andere dingen, nodig voor een regelmatige innemer. Het is maar goed dat er weinig politie op de been is in deze plaats langs het Twentekanaal. Agenten houden niet van staren in een leeg kanaal, dat is meer iets voor caféhouders. Hij schonk zich nog eens een Trappist in,  verdiepte zich in de pagina's op internet van het fenomeen driewieler en bespiegelde zijn toekomst.

Oranje

Bij het dwalen door het stadje Z. stuitte de nu erg ongewassen en riekende waard op een plaquette van de Groote of Oranje Societeit in een nauw steegje. Van binnen klonk een studentengeroezemoes, het was etenstijd en blijkbaar het voorspel van een grote gebeurtenis, het hele Nederland was in Oranje gedompeld. Zaterdag zou een wedstrijd plaatsvinden tussen Nederland en Costa Rica, het Zwitserland van Midden Amerika, een van de meest welvarende landen, zonder leger. In dat land woont ook de giftige aardbeikikker, met zijn kleuren oranje en donkerblauw. "Als die wedstrijd maar goed gaat", verzuchtte de waard bijna hardop en drukte op de sluiter van zijn mobieltje, die altijd een harde klik liet horen, hoewel er niks meer bewoog in die camera...

Poëziebank

De 'Telpost' bij Millingen 
foto: Der Schmutzige Wirt

Het was op een zaterdag in mei, dat de Poëzie opnieuw te water werd gelaten vanaf de Poëziebank van Millingen. Het voormalige Rabobankgebouw is nu ingericht met poëzieboeken, voor weinig te koop. Deed dat niet vaag denken aan zijn eigen Schaatsbank? Helaas is de bank geen lang leven beschoren, de superwinkelketen Aldi heeft haar plek al gekocht en in september 2014 zal zij hier verrijzen.
De Morsige Waard fietste mee, ook de dichters van Til, Hanegraaf, Vroomkoning en Droog trapten stroomop- en -afwaarts in een tocht door de Millingerwaard, die ontgonnen wordt voor meer water, want dat is de toekomst. Via Duitsland kwam Der Schmutzige Wirt en werd overgezet met een veer over de Griethauser Altrhein in de binnenlanden. Eensklaps kwam hij aan in het Nederlandse Millingen, geen grenspost te bekennen...

kijk hier voor meer foto's

Doelloos

foto: De Kroegenfietser

Op zijn omzwervingen ging de waard langs bij een kroeg genaamd 'De Bierkaai'in Baak. Hij werd ontvangen door een vriendelijke man van zijn leeftijd en kreeg een cappucino met een stuk Baakse koek, een lekkernij bedacht door mevrouw Helmich van het plaatselijke landgoed. In de kroeg was een imitatie van een ouderwetse gemaakt, in 1999 geopend. Op een plek achter de bar was een ruimte met een bijzonder schilderij. Door het opgerolde doelnet zag je de contouren van Baak, met zijn enorme kerk die destijds plaats bood aan alle katholieke gelovigen met hun kinderrijke gezinnen. Nu staat hij bijna leeg en vermaakt het volk zich met beeldende kunst, buiten is een groep achter het struweel aan het beeldhakken, een nieuw volksvermaak.

Hij dwaalt door het gebouw en maakt een aantal foto's, waaronder die van een Koyo, een transistorradio zoals hij die vroeger had voor de ontvangst van de zeezender Radio 390, met de bluesspecialist Mike Raven. Die is allang in de hemel, denkt Radstaak, de fietser en zo is het, op 4 april 1997 stierf hij en werd begraven in een graf dat hij zelf gedolven had in Cornwall.

Kijk hier naar de foto's...

PAS OP!!

foto: Smerige Lens

Bij een van zijn omzwervingen stuitte De Ongewassen Waard op dit pictogram: PAS OP!! NIET BEKLIMMEN. Het had zich gehecht aan een afgezaagde stomp van een peppel en het moest kinderen waarschuwen niet op deze berg stammen te klimmen. Zouden ze dat toch doen, dan zouden zij de berg afrollen gelijk een stompje onder de achterover vallende figuur, reddeloos verloren...

'Massey Kinduron'

foto: Morsige Kiekjes

De Waard had een zonnige middag vrij, hij pakte zijn rijwiel voor een blokje om, net als Frits Imberg destijds deed. Hij trapte langzaam over de Beuzelshoek, langs het chalet van Beuzel, de plaatselijke bakker. In de tuin van een andere boerderij zag hij deze trekker voor een kind, liefdevol gemaakt van gebruikte delen. Op het front van de tractor zaten twee fietsachterlichten, er boven het verzekeringsbordje van een bromfiets. Het voertuig had een echte knalpot en de aandrijving geschiedde met een ketting en trappers. Waarschijnlijk was het gemodelleerd naar een Massey Ferguson, in dezelfde kleur rood. De café eigenaar nam een slechte kiek en spoedde zich daarna voort door de landerijen...

De Vliegende Man

De nu wel zeer morsige en halfdronken Morsige Waard sloeg de straathoek om in Antwerpen en daar zag hij De Vliegende Man van Panamarenko. Eigenlijk daalt hij, de zes propellors staan al stil, een been heeft hij aan de grond. Hij moest denken aan het gedicht van ene Radstaak, een naamgenoot van hem:

Gehandicapte

terwijl ik mijn fiets leid aan de hand

word ik door een gehandicapte geroerd

hij staat te wiebelen op de trottoirband

het is een wilde eend, een woerd

eerst voelt hij met zijn rechterpoot

hoe diep het water is van die asfaltsloot

en als hij denkt daar te kunnen staan

komt ook het linkerbeen eraan

hij deint nog even na zo

net als een Deux Chevaux

en waggelt dan naar de wegas

alsof hij daar nooit weg was

het is een trotse minder valide

hij maakt mij behoorlijk timide

op een mountainbike lijk ik dan wel iets

maar in het koude water ben ik niets

hij trekt een arrogante snavel

boven zijn dik behaarde navel

vanwege het wringen van zijn wokkel

in het lijfje van een eendenmokkel

de trein uit Hengelo komt nader

ik denk aan de lichte dichter

die alle mannetjeseenden

liet uitstappen in Woerden

de zon gaat oranje ten onder

de woerd wordt langzaam een stip

hij denkt al aan een nieuwe wip

op het gehandicaptenvlonder.