De Firma zingt...

Op een warme avond trok de waard zijn beste pak en mooiste schoenen aan om naar de Firma Weijland te gaan kijken. Zijn Kreidler Florett bromde als nooit tevoren en hij spoedde zich naar het nabije Vorden. Hij zat aan een tafel met een vrolijke begrafenisondernemer en haar sombere zwager, die de hele voorstelling niet lachte, omdat hij het Achterhoeks van de Firma niet begreep. In de vijver begonnen de kikkers te kwaken bij het gezang van Jack Weijkamp, voorwaar een ode aan zijn zingen.
Hij dacht aan de pagina "Filosofisch" in dit blog over dezelfde Firma.  Het werd al een beetje donker toen het gezang verstomde en hij weer zijn brommer besteeg om door de nacht zijn wrakke plaats van bestemming te bereiken...

Zen

 

De smoezelige waard in Kleindochteren hoorde over het sterven van Robert M. Pirsig op 24 april 2017, de schrijver van 'Zen en de Kunst van het Motoronderhoud', de man die 'technologie en romantiek' wilde verzoenen. Wanneer hij de krant (NRC) citeert zegt deze 'dat deze man een grootse poging ‘klassieke waarden’, waartoe Pirsig technologie rekent, te verzoenen met ‘romantische waarden’, zoals de schoonheid van een landschap waar je je doorheen beweegt. De reis, niet de bestemming. En: „Boeddha zit net zo gemakkelijk in de circuits van een digitale computer als op een bergtop”, zei hij.' Meer zen wordt het niet.

De waard zit aan zijn tafeltje in het café en kijkt somber uit over het water van de vaart. Lang geleden las hij het boek, nu begrijpt hij, waarom de schrijver zich ergerde aan de bewonderaars die hem opzochten. De buren van hem zeiden: 'Daar komen weer van die 'Pirsigs pilgrims'.' Hij kijkt naar de foto, volgens hem houdt hij een ringsleutel M14 vast, met de M van Maynard. Zo ver ging zijn liefde voor het vak...

Vijftig jaar

Brekeman is vijftig jaar op deze aarde en ook al lang in de lucht, als we deze pop mogen geloven. Let op de subtiele hoeveelheid sneeuw op zijn geknakte ledematen. Zijn vlieguitrusting is eigenaardig, zijn helm is van stro en zijn handschoenen van gummi (wie kent dat woord nog?) en zie ook zijn bril van een fors formaat. Op aarde beweegt hij zich met 'Nordic Walking sticks', op zijn vliegtuig zitten richtingaanwijzers, (je weet maar nooit) wanneer hij voortraast op zijn propellor/stuurwiel aangedreven monococque/vuilnisemmer die stamt uit zijn geboortejaar: 06-01-1967. Zette iemand in 1967 een 0 voor een getal onder de tien? Neen, dat denken wij niet...

Café De Radstake

 

Het is meer dan vijftig jaar geleden dat de morsige waard hier naar binnen ging voor een fles jenever. Toen was er nog geen ingelegde, verbeterde  'De Radstake Contour' om de entree te vergemakkelijken, maar een ouderwets grintpad. Wel was er nog steeds dezelfde deur en ook de betegeling achter de kachel was nog van toen. De waard ging zitten bij de kachelplaat en bestelde een warme chocomel en overdacht de motocross die zich buiten afspeelde. Daar was ook niets meer hetzelfde, alleen was Daniël Willemsen uit Lochem er nog, met zijn 41 jaar gaat hij nog rond als een jonge stier in de weilanden met zijn zijspan en een 700cc Zabel motor, 'aus Deutschland', uit het land van Heino.

Louis

Dit is de 'Louis', gebouwd op basis van de Honda VFR1200F door de 'crew' van Louis,  een verzendhuis voor motorfietsspullen uit Duitsland. Als extraatje bouwden zij in de benzinetank een kijkgat naar de radiale airbox, zodat je de gaskleppen kunt zien bewegen. Zij noemen dat een 'peepshow voor petrolheads'. Het is een hommage aan Lemmy Kilmister, tot aan zijn dood eind 2015 het gezicht van de band Motörhead.

AUTOBUS-STOPPLAATS

 

Van alle plaatsen was Breedenbroek het onbekendst voor de zich gammel voelende waard. Toch vertrok hij hijgend op zijn Kreidler naar dat oord, ver weg van zijn geliefde plek in Kleindochteren.

Steenkoud kwam hij aan bij de startplek van het Middewinterstappen, maar halverwege begaf hij het fysiek op deze stralende dag. Hij slaagde er nog in deze foto te maken van de 'Autobus-stopplaats Breedenbroek', een verlaten pand, alvorens hij ter neer zeeg bij de warme kachel.

Lachgas

 De (brom?)fiets van een onbekend merk siert deze pagina, gestuurd door Ab T. Wij weten niet wat het voor blok is, maar de cilinder en de bovenliggende nokkenas zijn van eigen makelij, net als de achtervering. Het balhoofd zit in de benzinetank gelast, ook bijzonder.
En ziet men daar niet een lachgascylinder onder het zadel? Het zal een asfaltstrepen trekkende motorische ervaring zijn geweest, maar dat is nu voorbij, getuige de platte achterband. Het geheel doet een beetje denken aan de schepping van de jonge waard, die bezig was een ander blok te bouwen in het Batavus frame. Eigenlijk was het al zover, maar de boze Hermandad kreeg er lucht van en hij moest het blok inleveren, ten name van de koningin, die ook daar de boel bestierde.
Het ontzielde frame sierde nog een tijdlang zijn sleutelplek ‘Het Ovenhuisje’ waar ooit de vader van de waard in een welwillende bui een werkbank had getimmerd. Daarna verloor hij zijn object uit het oog om andere interesses te volgen, zoals popmuziek. Een tijdlang bewoog hij zich voort op een Solex, maar daar schaamde hij zich eigenlijk voor. Uiteindelijk verkocht hij de bromfiets aan de jongen met wie hij leuke grappen bedacht op de school waar hij zat, tot ongenoegen van de leraren.