Silo uit Usselo

foto: Louis Radstaak

Kennelijk is er een internetcafé in Usselo (Overijssel) want hoe anders zou de literair 'angehauchte' waard van Café Radstaak de verweesd achtergebleven 'vaste jongens' dit bericht bezorgd kunnen hebben? Zij stellen zich grinnikend voor hoe Oma Duck haar knecht in onvervalst Twents " Gijs!, op de bene, Foel Aos!!" toegeroepen zal hebben.
Demets besluit zijn recensie van 'Onder de bladerkronen' van H.H. Ter Balkt als volgt:
"Voor ons, de googlende generatie, is het fascinerend en tegelijk vertrouwd om mee te maken hoe Ter Balkt ons van de ene naar de andere gedachte brengt, zelfs binnen één gedicht. Toen Ter Balkt voor het literaire tijdschrift Parmentier in 1998 zichzelf interviewde, antwoordde hij op de vraag ‘Wat is poëzie?’: “Alles wat je ziet, alles wat je vergeet en opslaat, in de silo’s aan de landwegen naar de hersens en het hart.”
Doordat Ter Balkt alles in zijn gedichten een plaats wil geven, worden we op een overvloed getrakteerd, die volgens mij te zeldzaam is in de poëzie in ons taalgebied.

'Gesloten wegens Afwezigheid'

De Morsige Waard houdt het kennelijk even voor gezien. Op de deur van het café in Kleindochteren hangt aan een spijker deze in onhandig handschrift gebalpende boodschap. Niemand weet waar hij uithangt. Zou hij werkelijk op weg zijn naar Italië, in de karresporen van Goethe's koetsje? Of zou hij voorgoed afgereisd zijn naar Zuid Amerika, in de geest van B. Traven? Sommigen menen hem op een zondagochtend langs het kanaal gezien te hebben, brommend op zijn Kreidler Florett.

foto: Dirk Radstaak

Hobgoblin

De waard van het literaire café in Kleindochteren doet mee aan de Engelse week.
Zijn hart klopt Engels, hij vindt de Union Jack de mooiste vlag ter wereld en onlangs dacht hij met weemoed terug aan een tripje naar East Anglia.
Het landschap geschilderd door Constable, de mosterdzaadvelden, de wellevende mensen en de smakelijke bieren. Zoals het Hobgoblin van Wychwood Brewery, een hoppig roodbruin (Dark Ruby) bier dat op het web gekoppeld is aan een actie die hem doet likkebaarden. Zijn morsige vingers staan op het punt een formulier in te vullen dat hem een Royal Enfield 'Bullet' motorfiets belooft, in de speciale 'Hobgoblin' uitvoering van de brouwerij. Op de benzinetank staat zo'n kabouterachtig wezen afgebeeld, klaar om 'the hammer down' te laten gaan op een lange rit door Oxfordshire. Maar eerst sloft de eigenaar van het geletterde etablissement naar de jukebox en toetst het nummer: 'Order of the Hobgoblin' in van Alehammer.
Headbangend en luchtgitaar spelend spagaat hij door het café, grijnst als het Britse wezentje en mompelt: "Wat een teringherrie!".

BP test gedicht lek etmaal langer

BP test gedicht lek etmaal langer

Oliemaatschappij BP gaat een etmaal langer door
met het testen van de kap over het gedicht lek
in de Golf van Mexico.

De tests begonnen donderdagavond
en zouden 48 uur duren,
maar BP wil meer onderzoek doen.

BP is vooral bezorgd over de toestand
van de boorput. De cementlaag rond de boorpijp
zou kunnen barsten, waardoor nieuwe lekken ontstaan.

De afgelopen dagen is de druk op de kap toegenomen,
maar het lek is nog altijd dicht.

BP en de Amerikaanse overheid besluiten na de test
of ze het lek dicht laten,
of dat ze de kap weghalen
om de olie op te vangen
en via schepen af te voeren.

(anoniem ready made gedicht van een nieuwstekst geschreven op de deur van de 'Scheepsjagers WC' in Café Radstaak.)

Filosofisch

Achterhoek Spektakeltoer 2010, Bredevoort.

film: Louis Radstaak

Onderweg naar de Brennerpas en Goethe achterna reizend, stopte de Morsige Waard in Bredevoort (Gld.). Hij zette zijn rode Moped voor het bejaardentehuis St. Bernardus en wandelde naar binnen, langs de soezende witte 'Labrador van het Huis' door het gebouw naar de lieflijke tuin, waar de Firma Weijland zich opmaakte voor een optreden in de Achterhoek Spektakeltoer. Het werd een zinderende voorstelling, met weer een nieuwe versie van hun vermoedelijke zomerhit 'Wat Mo'j, Wat Ko'j, Wat Zo'j', een klassieke verzuchting uit de bezettingstijd die hij zo vaak had gehoord op verjaardagen bij zijn ouders. De Duitsers waren de baas, je kon alleen wat zand in hun machine gooien maar verder had je weinig in te brengen. En dat terwijl ze hier aan de grens bijna broedervolkeren waren. Met het plaatselijk dialect kon je je ook redden 'aan de gunne kante', zonder dat je Hoogduits hoefde te spreken of regels van Goethe citeren. Hij dacht aan zijn vader die voor de organisatie 'Todt' gewerkt had in Isselburg en dat uitlegde met het excuus: "I'j mosten wel, anders schotten ze ow kapot!". Dat had de waard altijd wat overdreven geleken, zoals meer bij de goede man. Hij keek achterom, een aantal bejaarden zat wat verder weg te praten en te genieten van de avondzon en het concert voor lief nemend. Twee jaar geleden kuierde wijlen Simon Vinkenoog hier nog rond met zijn Edith, de tijd vliegt mijmerde hij...

Zwarte Dagen

foto: Louis Radstaak

Op 11 juli 2010 verloor Oranje van Spanje, op 12 juli kreeg het cockpitruitje van de Kreidler Florett uit 1964 een voltreffer. De Morsige Waarde toerde in de buurt van Vragender (Gld.) toen de hemel zwart kleurde en een cycloon de tenten van de Zwarte Cross losrukte, evenals de torenspits van de RK Kerk in het dorp. De Waard zag het met verbijstering aan vanuit een schuilplek. Toen het onweer voorbij was stapte hij weer op zijn brommer uit het land van Sturm und Drang en zigzagde voorzichtig verder over wegen vol takken in het gehavende landschap. Wat heeft dit te betekenen, vroeg de Waard zich af, is het een straf van de Almachtige?
Maar waarom tegelijk een Godshuistorenspits en de Zwarte Cross tenten? Heeft het volk het Voetbal te veel aanbeden? Peinzend bromde hij voort, terwijl hij steeds moest kijken naar de bal en zijn ster in de ruit van de cockpit.

Kreidler mit Soziussitz

foto: Louis Radstaak, 2010

De 'Halse Kermis' verspert de straat voor de helft, dat maakt een stoplicht noodzakelijk voor het ontstane eenrichtingsverkeer. Het wordt donker, een onweersbui nadert. De automobilist wacht geduldig achter een oudere jongere met ballonkuiten in korte broek, zittend op zijn Kreidler. Het is de Morsige Waard, die een dagje is gaan toeren op zijn Duitse kwaliteitsbrommer. Wat gaat er om in dat hoofd onder die matzwarte helm? Is dit een voorbereiding op zijn reis, in de voetsporen van de grote Duitse dichter? Er is al veel gedold met Goethe, maar op een Moped naar Italië is nog niet vertoond. "Es ist der Vater mit seinem Sohne Fritz, auf Kreidler mit Soziussitz...", hoort de automobilist de waard zachtjes zingen door het open raam van zijn auto. De rest van de tekst verwaait in het optrekkende verkeer als het stoplicht op groen springt in Halle.