Onlangs was ik in Haarlo, een
dorp tussen Borculo en Eibergen. Het was een zaterdag gevuld met kille grijze wolkenluchten die uit het noorden kwamen, eindelijk zonder een drup regen los te laten.Per fiets sloeg ik af naar de achtkantige Hervormde kerk, die hier de 'Kluntjespot' genoemd wordt. Hier verzamelen zich zielen die langs het Kerkepad zijn gekomen, waar ik nu langs rijd. Een paard hinnikt, kraaien krassen en ik zie drie zitbanken verschijnen op een driehoekig weiland. Om ons heen staan oude eiken en maïsland dit alles aan te zien. Het is hier stil, weinig auto's en boeren zijn in ruste.
Langs de weg staat ergens een bord met 'ZATERDAGWEG', een geschikte naam voor een verzameling. Ik fiets voort en sla een weg in die het riviertje de Berkel kruist. Een eekhoorn rent in de berm voor mij uit, de weg doet denken aan de Duitse betonplaten van vroeger. Na wat slalommen op de fiets strijk ik neer bij restaurant Prinsen voor een flesje Oud Bruin en wat bitterballen. Ik kijk naar het straatverkeer en besef dat hier niets gebeurt, behalve het vinden van een munten schat en de raadselachtige dood van een bromfietser tegen een zware vrachtauto.
