maandag 6 februari 2023

Nescio



foto: Ruud Mulder

 
Op 4 februari zag ik deze vrachtboot bewegen over het Twentekanaal met de naam Nescio. Meestal hebben ze namen die samentrekkingen zijn van man en vrouw of iets uit de oudheid of de techniek.
Maar deze eigenaar vond de naam Nescio geschikt voor zijn werk: het brengen van grint? naar het Oosten.
Het kan zijn dat hij deze regels had gelezen: In het bij leven ongepubliceerd gebleven romanfragment verhaal ‘De voetreiziger’ (1898) is Lodewijk aan het zwerven en een bijzonder verlangen maakt zich van hem meester: ‘Hij wenschte een machine te zijn, een stoomkraan, die nuttig is en er geen idee van heeft hoe hij zich zou vervelen als er hersens zaten op de plaats waar de ketting loopt over ’t katrolletje, hoog in de lucht aan het einde van de hefboom’.
Is dit verlangen om ‘een machine te zijn’, ‘geen ziel’ te hebben, aanwezig in de drie latere verhalen van Nescio? Is die machine, die geen ziel heeft een geen verveling kent maar ìs, dan de kleine sleepboot die optornt tegen de macht van de herhaling én in die ongelijke strijd geen ontmoediging kent?

 

Geen opmerkingen:

Water in een wak

Opeens was er water in het centrum van Borculo, het was water uit de Berkel en het lag in een flink wak of moet ik zeggen op een mooie plek?...