Eindelijk...

Eindelijk had de Morsige Waard zijn zin: hij kocht een Trigger en nog wel uit Dedemsvaart, ver van zijn geliefde café. Hij glunderde, sjorde wat aan zijn bretels en keek naar de letters op zijn voertuig uit de bijna versleten Arial. De verticaal die je kon denken langs de k, gleed omlaag langs de p van Vroomshoop. Het kostte even wat denkwerk, maar het resultaat mocht er zijn. Onder de achterklep paste een kratje bier en nog wat andere dingen, nodig voor een regelmatige innemer. Het is maar goed dat er weinig politie op de been is in deze plaats langs het Twentekanaal. Agenten houden niet van staren in een leeg kanaal, dat is meer iets voor caféhouders. Hij schonk zich nog eens een Trappist in,  verdiepte zich in de pagina's op internet van het fenomeen driewieler en bespiegelde zijn toekomst.

Oranje

Bij het dwalen door het stadje Z. stuitte de nu erg ongewassen en riekende waard op een plaquette van de Groote of Oranje Societeit in een nauw steegje. Van binnen klonk een studentengeroezemoes, het was etenstijd en blijkbaar het voorspel van een grote gebeurtenis, het hele Nederland was in Oranje gedompeld. Zaterdag zou een wedstrijd plaatsvinden tussen Nederland en Costa Rica, het Zwitserland van Midden Amerika, een van de meest welvarende landen, zonder leger. In dat land woont ook de giftige aardbeikikker, met zijn kleuren oranje en donkerblauw. "Als die wedstrijd maar goed gaat", verzuchtte de waard bijna hardop en drukte op de sluiter van zijn mobieltje, die altijd een harde klik liet horen, hoewel er niks meer bewoog in die camera...