Vijftig jaar

Brekeman is vijftig jaar op deze aarde en ook al lang in de lucht, als we deze pop mogen geloven. Let op de subtiele hoeveelheid sneeuw op zijn geknakte ledematen. Zijn vlieguitrusting is eigenaardig, zijn helm is van stro en zijn handschoenen van gummi (wie kent dat woord nog?) en zie ook zijn bril van een fors formaat. Op aarde beweegt hij zich met 'Nordic Walking sticks', op zijn vliegtuig zitten richtingaanwijzers, (je weet maar nooit) wanneer hij voortraast op zijn propellor/stuurwiel aangedreven monococque/vuilnisemmer die stamt uit zijn geboortejaar: 06-01-1967. Zette iemand in 1967 een 0 voor een getal onder de tien? Neen, dat denken wij niet...

Café De Radstake

 

Het is meer dan vijftig jaar geleden dat de morsige waard hier naar binnen ging voor een fles jenever. Toen was er nog geen ingelegde, verbeterde  'De Radstake Contour' om de entree te vergemakkelijken, maar een ouderwets grintpad. Wel was er nog steeds dezelfde deur en ook de betegeling achter de kachel was nog van toen. De waard ging zitten bij de kachelplaat en bestelde een warme chocomel en overdacht de motocross die zich buiten afspeelde. Daar was ook niets meer hetzelfde, alleen was Daniël Willemsen uit Lochem er nog, met zijn 41 jaar gaat hij nog rond als een jonge stier in de weilanden met zijn zijspan en een 700cc Zabel motor, 'aus Deutschland', uit het land van Heino.

Louis

Dit is de 'Louis', gebouwd op basis van de Honda VFR1200F door de 'crew' van Louis,  een verzendhuis voor motorfietsspullen uit Duitsland. Als extraatje bouwden zij in de benzinetank een kijkgat naar de radiale airbox, zodat je de gaskleppen kunt zien bewegen. Zij noemen dat een 'peepshow voor petrolheads'. Het is een hommage aan Lemmy Kilmister, tot aan zijn dood eind 2015 het gezicht van de band Motörhead.

AUTOBUS-STOPPLAATS

 

Van alle plaatsen was Breedenbroek het onbekendst voor de zich gammel voelende waard. Toch vertrok hij hijgend op zijn Kreidler naar dat oord, ver weg van zijn geliefde plek in Kleindochteren.

Steenkoud kwam hij aan bij de startplek van het Middewinterstappen, maar halverwege begaf hij het fysiek op deze stralende dag. Hij slaagde er nog in deze foto te maken van de 'Autobus-stopplaats Breedenbroek', een verlaten pand, alvorens hij ter neer zeeg bij de warme kachel.

Lachgas

 De (brom?)fiets van een onbekend merk siert deze pagina, gestuurd door Ab T. Wij weten niet wat het voor blok is, maar de cilinder en de bovenliggende nokkenas zijn van eigen makelij, net als de achtervering. Het balhoofd zit in de benzinetank gelast, ook bijzonder.
En ziet men daar niet een lachgascylinder onder het zadel? Het zal een asfaltstrepen trekkende motorische ervaring zijn geweest, maar dat is nu voorbij, getuige de platte achterband. Het geheel doet een beetje denken aan de schepping van de jonge waard, die bezig was een ander blok te bouwen in het Batavus frame. Eigenlijk was het al zover, maar de boze Hermandad kreeg er lucht van en hij moest het blok inleveren, ten name van de koningin, die ook daar de boel bestierde.
Het ontzielde frame sierde nog een tijdlang zijn sleutelplek ‘Het Ovenhuisje’ waar ooit de vader van de waard in een welwillende bui een werkbank had getimmerd. Daarna verloor hij zijn object uit het oog om andere interesses te volgen, zoals popmuziek. Een tijdlang bewoog hij zich voort op een Solex, maar daar schaamde hij zich eigenlijk voor. Uiteindelijk verkocht hij de bromfiets aan de jongen met wie hij leuke grappen bedacht op de school waar hij zat, tot ongenoegen van de leraren.

Bob Dylan in Vroomshoop

 

Bob Dylan in Kleindochteren bij Café Radstaak, dat zou wat zijn, bedacht de waard boven zijn tapkast. Hij zat te denken aan een standbeeld, iets in deze geest, met weggelaten lichaamsonderdelen. Vooral zijn haar vond hij een briljante vondst: krullend haar overal op zijn gezicht. Hij keek naar het trottoir voor zijn kroeg, er leek hem plek genoeg voor dat standbeeld van de zanger.
Nu eerst maar eens kijken of er plaats is voor in Kleindochteren in die ‘Never Ending Tour’ van hem. Misschien als hij langskomt onderweg naar Zweden, waar hij de Nobelprijs zal ontvangen...

Diskettetafel

 Al lang was de waard toe aan nieuw meubilair. Hij ging er eens op uit om in de IKEA winkel te Hengelo iets te ‘scoren’, zoals dat in modern ‘gebruiks’ Nederlands heet.
Na lang zoeken vond hij dit tafeltje, genaamd ‘floppy disk’, maar dat was eigenlijk een verkeerde naam, bedoeld voor een nog oudere versie, die je helemaal kon buigen. Hij was er blij mee en propte het nieuwe stuk huisraad voor de ‘vaste jongens’ in zijn aftandse geleende Opel. Onderweg naar zijn café aan het Twentekanaal keek hij nog eens liefkozend om naar zijn ‘Diskettetafel’, die hem herinnerde aan alle Apple’s die hij versleten had, zoals een LC II, een 8100, een grijze G3, de blauwe G3, de G4 met Mirrored Drive Doors, de G5 en dan de MiniMac, plus de blauwe iMac.
Bovendien had hij nog een heel Apple museum, bestaande uit een Quick Take 100, Quick Take 200, Apple IIe met monitor, een Plus, eMate 300, een Powerbook G3, Studio Display, iBook, Airport Base Station, Apple Pro Speakers, AppleDesign powered speakers, Color Onescanner, Laserwriter 8500, Color Stylewriter 2200, Personal Laserwriter 320, Duodock, iPod met scroll wheel, MessagePad 120, in deze willekeurige volgorde. Hij laat het verder over aan de kracht van uw verbeelding, wat hij met deze dingen allemaal had kunnen doen...