In het centrum van Epe vond een poëziemiddag plaats bij het 'KEKhuis'. Dichters werden afgewisseld door een carillonspel uit de grote toren op de achtergrond, nauwelijks hoorbaar want de wind stond verkeerd...
De groene toren is voor beton waaruit een HEMA dependance wordt gegoten. De Morsige Waard, (ja, daar is hij weer) zat met zijn rug naar de vijver waarin eenden zwommen, het deed hem denken aan zijn gedicht over de eend:
De groene toren is voor beton waaruit een HEMA dependance wordt gegoten. De Morsige Waard, (ja, daar is hij weer) zat met zijn rug naar de vijver waarin eenden zwommen, het deed hem denken aan zijn gedicht over de eend:
Gehandicapte
terwijl ik mijn fiets leid aan de hand
word ik door een gehandicapte geroerd
hij staat te wiebelen op de trottoirband
het is een wilde eend, een woerd
eerst voelt hij met zijn rechterpoot
hoe diep het water is van die asfaltsloot
en als hij denkt daar te kunnen staan
komt ook het linkerbeen eraan
hij deint nog even na zo
net als een Deux Chevaux
en waggelt dan naar de wegas
alsof hij daar nooit weg was
het is een trotse minder valide
hij maakt mij behoorlijk timide
op een mountainbike lijk ik dan wel iets
maar in het koude water ben ik niets
hij trekt een arrogante snavel
boven zijn dik behaarde navel
vanwege het wringen van zijn wokkel
in het lijfje van een eendenmokkel
de trein uit Hengelo komt nader
ik denk aan de lichte dichter
die alle mannetjeseenden
liet uitstappen in Woerden
de zon gaat oranje ten onder
de woerd wordt langzaam een stip
hij denkt al aan een nieuwe wip
op het gehandicaptenvlonder.
