Delicatesse

Op de draaitafel: Gesänge der heimischen Heuschrecken, Akustisch-optische Bestimmungshilfe. Een produktie in opdracht van het Nedersaksische Ministerie van Voedsel, Landbouw en Bosbouw.

Van Johannes de Doper lezen we dat hij sprinkhanen at met wilde honing (Mat. 3:4; Mark. 1:6). Volgens de Mozïsche wetten golden sprinkhanen niet als onreine dieren (Lev. 11:22) en het eten van sprinkhanen was dus toegestaan.

Ook tegenwoordig worden ze nog gegeten en hier en daar zijn ze zelfs in de 'betere' delicatesse winkel te koop. In de dagen van Johannes de Doper werden ze over het algemeen als toespijs gegeten en met wijn besprenkeld om ze aanlokkelijker te maken. Over het algemeen werden de sprinkhanen het meest gegeten door arme mensen in schrale, onvruchtbare streken, waar niet zoveel ander voedsel te krijgen was. En verder in omstandigheden, dat de oogst door de sprinkhanen of door droogte geheel of gedeeltelijk was mislukt. In het geval van Johannes, zal het ook een teken zijn geweest van een sober en ingetogen leven.

In het Café Radstaak ook als borrelhapje te bestellen!

Gara Poetica

Op Sardinië worden poëtische 'duels' gehouden. Deze foto is van een 'wedstrijd' die een uur en een kwartier duurde over het thema 'Kunst en Natuur'. De 'wedstrijdleiding' kan meerdere thema's voorschrijven, zo kan het duel uren duren. De dichters worden meerstemmig begeleid door de mannen zittend op het podium. Een net pak lijkt een vereiste.
In Brugherio (It.) wordt alles poëzie. De lezersgroepen “Slingers” en, in het bijzonder de lezersgroep “Poetike” presenteren een nieuwe Poetry Slam, die gewijd is aan de viering van de 150ste verjaardag van de gemeente oprichting. Het thema gekozen voor de poëzie wedstrijd, “Cincinnati”, zijn de woorden van het merk gebruikt voor de festiviteiten, “Cincinnati, onze wortels geplant in de toekomst”. De tijd om hun wortels te planten in de competitie is echter bijna voorbij. De gedichten worden geselecteerd door de groep “Poetike” en zullen worden ingezet voor een wedstrijd van de eerste zes, waarbij voorstellingen zullen worden beoordeeld door een willekeurig panel uit de toeschouwers die de 14e september aanwezig zullen zijn bij de Poetry Slam, in de binnenplaats van de lezing “Tina Magni” in Via Italia, nr.19.
De winnaar van de eerste plaats ontvangt een boekenbon cadeau ter waarde van 150 euro en een certificaat van de gemeente Brugherio.

Café

Klaus Rifbjerg

CAFÉ

Vastbesloten het leven te kennen
gaan wij door de draaideur van een café
terwijl de angst danst over het middenrif
als een hond die zijn bot begraaft.

Wij leven enorm
als wij drie biertjes besteld hebben
en om ons heen leeft men fantastisch.
Wij zeggen tot elkaar dat dit is leven,
hard, onsmakelijk, wreed
maar het leven zoals het is
rauw en ongezoet.
Een man in een Ijslandse trui en fluwelen broek
leeft zo grandioos
dat hij op het punt van springen staat.

Een buitensporige roes maakt zich meester van ons
na drie glazen pils
wij spreken onze buren aan -
ongelofelijk, wat is de wereld mooi
het naakte bestaan
de kern van de existentie
duizend harpen in de ruimte van de ziel
wij worden opgenomen in de wereld van de kunst
voor de prijs van tien glazen bier.

Het gelukkigste moment
als men de kelner bij zijn voornaam roept
de prachtigste minuut als men
de roes van de dwaze levensmoede beleeft.
Wij leren het bestaan haten
en huiveren van vreugde dat wij bestaan
zodat wij iets hebben om triest te zijn.

Zwaaiend als gewonde eenden
verlaten wij brullend het zondige hol
40 jaar ouder
als geweldige ballonnen opgeblazen
na de confrontatie
na de worsteling
met het vale, absinthkleurige, liederlijke,
perverse, sprookjesachtige, wrede
leven.

vertaald uit het Deens door Jan F. de Zanger

Der lächelnde Schamane

Op de leestafel het biografisch stripboekje (slechts € 3,--) over "dat Jüppken, am 12 Mai 1921 geboren im Niederreinischen Kleve". Citaat van Joseph Beuys: "Das können sie (die grossen negativen Geister) nicht ertragen: einen lachenden Menschen". Tekeningen: Bernd Jünger, text: Willi Blöss. Uit een reeks van 15 boekjes met o.a. Vincent van Gogh, Pablo Picasso, Hieronymus Bosch en Andy Warhol. Uitgave: Willi Blöss Verlag, Aachen, Germany.
    Voor de eerste keer kwam Willi Blöß in 1998 in aanraking met kunstenaars-thema’s. Zijn toenmalige ateliergenoot was de tekenaar Bernd Jünger, die van een verzamelaar de opdracht had gekregen over Joseph Beuys een ‘ietwat grappige’ voorstelling te maken. Blöß nam deel als auteur en hij ontwierp het concept voor een 24 pagina’s tellende “Comic-Biographie” (toen nog met een ‘ph’). De uitkomst was “Joseph Beuys - De lachende sjamaan”. En Blöß liet dit concept niet meer los.
    In het jaar 2002 liet hij 5 titels verschijnen op klein formaat (incl. Beuys, ditmaal in kleur). Concept: Leven en werk van belangrijke kunstenaars, Een alternatief voor de dikke uitgaven voor alle leeftijden. Auteur van alle biografieën is Willi Blöß. Hij tekende zelf 22 van deze titels (vanaf 28, stand december 2016). Bij 6 titels werkte hij samen met andere tekenaars.
    Voor de reeks ontving hij de Duitse Biografieprijs 2012. De serie wordt jaarlijks met een of twee nieuwe titels voortgezet. Alle titels verschijnen in de vorm van handige uitgaves voor de klant (pocket formaat, DIN A6).

Watou 2008

De 'bijdrage' van een plaatselijk café aan de beeldende kunst in de Poëziezomer 2008 van Watou (België). Op het dorpsplein klonk de stem van Hugo Claus en stond zijn gestalte in metaal door Roger Raveel. Ook elders was de dichter opvallend aanwezig. Voor mij de meest poëtische kunstwerken: de tocht door Oost-Europa in een 'houten' auto met houtgasgenerator van Joost Conijn en de vliegtuigen die tot leven kwamen in een huis van Hiraki Sawa. Mijn poëtische daad: het oplaten van een witte ballon met naamkaartje bij de Poëziewinkel. Ik keek hem na en 'de verte was nabijer dan ooit' (Gerrit Kouwenaar).
Het café hieronder is vanwege de kunstmanifestatie tijdelijk omgedoopt tot ‘Cafe Musee’, het uithangbord wordt vastgehouden met een touwtje. Daarachter bloeien de geraniums en daar weer achter gaat de schone dame schuil die zich bijna in haar boezem laat kijken. Wanneer je hier binnen zit hoef je niet meer na te denken over de geestverruimende, zinsbegoochelende kunstuitingen en kun je je overgeven aan een glas bier uit Watou van Het Kapittel of St. Bernardus. Licht zwevend in het hoofd kom je het café uit om je dan te vergapen aan de andere museale zaken die het Kunstenfestival Watou voor je neerlegt.

Zen and the art of motorcycle maintenance

Wie kent hem niet, de klassieker van Robert Pirsig. Daarna gevolgd door talloze andere Zen and the art of (vul maar in) titels. Minder opvallend zijn de technische Zen-monniken die toegewijd werken aan de perfectie van de machine waarin zij hun ziel weerspiegeld zien. Zo'n monnik is Willem R. die de vleugels van zijn oude (1940) adelaar uit Mandello del Lario aan het klapwieken houdt in veteranenraces. Niet zonder succes, de HMV-kampioenstitel 2008 in de klasse Pré '50 is al binnen, de kastelein tracteert op Castrol. Proost!

Woody Allen

Zijn films zijn me vaak te neurotisch en zijn dameskeuze kan ik niet bewonderen, maar de verhalen in 'De boze tijden waarin wij leven' zijn oh zo geestig! "Geweldig, Fantastisch" riep ik soms, snakkend naar adem van het lachen zoals bij deze passage uit 'Als de Impressionisten Tandartsen waren geweest'. Hierin schrijft 'tandarts' Vincent van Gogh aan zijn broer Theo: "Beste Theo, Toulouse Lautrec is de meest tragische figuur ter wereld. Hij wil niets liever dan een groot tandarts worden en hij heeft talent genoeg, maar hij is zo klein dat hij niet bij de mond van zijn patiënten kan en hij is te trots om ergens op te gaan staan. Met zijn handen boven zijn hoofd tast hij blindelings rond in de buurt van de lippen van zijn patiënten; gisteren heeft hij..." Bij voorkeur lezen vòòrdat u naar het Van Gogh Museum of het Kröller-Müller Museum gaat. Of erna, bij somberte...