Café De Moespot

foto: Louis Radstaak

Gedreven door honger en belaagd door de regen belandde de Morsige Waard op zijn omzwervingen in café 'De Moespot' aan de weg over de Oude Zuiderzeedijk van Vollenhove naar Blokzijl. Behalve een 'Volledige Vergunning' (wat klinkt dat toch raar voor een café) is de eigenaar die zich bekend maakt als Reinier Belt ook in het bezit van een voetpomp, althans voor ANWB-leden. "Daar is weinig vraag naar", zegt de glazenwrijvende uitbater, "de mensen hebben tegenwoordig zulke goeie banden onder hun dure elektrisch ondersteunde fietsen, die gaan niet meer lek!". Hij vertelt dat de naam van het café voortkomt uit het het gerecht dat ooit als enige maaltijd was te verkrijgen en gekookt werd in een pot boven het haardvuur: de moespot. De maaltijd gaf zijn benaming aan het café en dat weer aan het gehucht met dezelfde naam. Diverse verenigingen uit de buurt hebben hun vaste ontmoetingsplek in 'De Moespot'. Zoals de 'Hengstenvereniging zonder Hengst', een vereniging van boeren die die gezamenlijk een hengst hadden gekocht om hun merries mee te dekken. Toen die noodzaak wegviel, werd de laatste hengst verkocht, het geld op een rekening gezet en de rente sindsdien jaarlijks in het café verteerd. De uitbater zwijgt even en kijkt uit het raam over het weidse landschap achter de dijk. Hij monstert de Morsige Waard en meent in diens houding iets bekends waar te nemen. Woont hij misschien ook aan het water? Is hij een collega? De Waard voelt dat hij getaxeerd wordt, maar hij zwijgt over zijn herkomst en reisdoel. Goethe achterna, daar zouden ze hier niks van begrijpen. Hoewel ze hier dol zijn op schaatsen en bestaat er niet een schilderij van de jonge dichter als 'Schlittschuläufer?"

'Caféracerdag'

Zondag 5 juli 2009 snorde de morsige waard op zijn Kreidler van Kleindochteren naar Achterveld, een plaatsje bij Barneveld. Hij wou dat wel eens meemaken, zo'n samenscholing van oude rockers met hun meest Britse motorfietsen, of zoals de speaker zei: "van Engelse makelaardij".
Hij zag bij aankomst een demonstratie van hoe te arriveren bij het café: Iets te hard aan komen rijden, even wachten op aanwijzingen van de steward, het aangereikte kunststoftegeltje (tegen het wegzakken in het grasveld op de 'jiffy') tussen de kaken klemmen en een kort sprintje trekken naar de parkeerplaats.
De plek waar de deugnieten hun trots parkeerden was bij zaal 'De Moespot', in het Nedersaksisch bekend als een pan boerenkool. Maar voor dat heerlijke gerecht was het te warm, de bikers en hun dames konden hun tattoo's eens goed laten zien. Ook de motoren mochten er zijn, de waard stond soms te likkebaarden. Hij herkende een drietal klassieken die hij zelf ooit bezat en bekeek met gemengde gevoelens zijn fletse spiegelbeeld in een glanzende benzinetank. Onlangs had hij eens geteld en gewogen welke hij allemaal had bezeten van het magische fenomeen motorfiets, na Pegasus het begeerlijkste paard voor een dichter. Hij kwam tot veertien stuks en rangschikte ze enigszins op rijm tot de klaagzang 'Trial and Error'.
Geamuseerd liep hij rond te 'kieken' bij de machines, snoof de geur van hamburgers en uitlaatgassen op en merkte weer hoe goed de sfeer is onder motorliefhebbers.
Na het uitreiken van de trofee voor de mooiste 'Wankel'motorfiets brak de samenscholing op en brulde de straat uit, zich verspreidend over de mooie stuurweggetjes rond Achterveld. De waard besteeg zijn brommer en nam de langste weg naar huis. In Voorst bij Zutphen bekeek hij even zorgelijk de houten bouwval van 'Stationskoffiehuis Radstaake'. "Het is moeilijk in de horeca", zei hij tegen niemand in het bijzonder. Even later zag hij een hele groep oude nozems op hun Kreidlers, de meesten met een wit snorretje. Klik hier voor details van deze dag