woensdag 14 december 2011

'Tokke Wekke'


foto: Louis Radstaak

'Tokke Wekke' heet het café dat in een weiland staat. Er is een uitbouw bedacht en daaronder staat een bankstel. Aan de zijkant een paal waar een lichtgevende ster aan vastzit. Het kan zijn dat de indrinkers na het laatste glas tegen de barman roepen: 'Tot volgende week! (Tokke Wekke)'. Hier zijn we in de buurt van Beltrum, een kleine katholieke plaats in deze streek. In het centrum staan een grote neogothische kerk en een gemaal van de voormalige melkfabriek. Voor vijftig cent in de automaat gaat het apparaat opnieuw lopen in gebouw 'De Olifant'. Aan de overkant is café Dute, voor mij een merkwaardige achternaam, het klinkt als Engels. We zitten binnen en drinken een warme chocola, kijken naar de bokbieremblemen en bewonderen die waar een bokkenkop vermengd is met het schuim. De Harmonie van Beltrum zit in tenue wat te drinken, op de biljarttafel staan grote rechauds op een zeil en iemand aan de bar heeft het over een potje slaan ('houwen') op een onbekend gezicht. De waard is erg paars en rommelt wat aan de verlichting. Wij staan op en maken plaats voor een gezelschap jongeren dat aan de tafel gaat zitten. Buiten kijken we naar een sculptuur van Jan van Ijzendoorn, een cirkel van padden en hazen onder een oud paar kastanjebomen. Vreemd om een werk van hem hier tegen te komen, dit is wel de laatste plek om iets te tonen. Of zit de waard van café Radstaak er naast: is dit de plek waar alles begint, met de zegeningen van de heilige Gerardus van Majella?

zaterdag 10 december 2011

Bekvechten


foto: Louis Radstaak


We naderen twee mannen, die lijken te bekvechten. De een staat op zijn boerenerf, de ander staat bij zijn fiets en beweegt zijn kakement. Als ik voorbij fiets zeg ik: "Zo, zeg 't 'em moar es goed!", een beetje pesterig. "Neen, het is geen ruzie, ik wil iets alleen moar iets rech proat'n", zegt de fietser. Ja, doe dat maar, denk ik en stop een eindje verder bij een café in het weiland, genaamd: 'Tokke Wekke', dat is volgende week. Het lijkt wel een indrink gelegenheid, compleet met veranda.
Er is niemand, voor indrinken is het nog te vroeg in de middag. Wij volgen het weggetje door de weilanden langs een poel, met verbodsbordjes voor honden.
Er staat een soort berceau in een hoek, de twijgen zijn aan elkaar gevlochten.
Aan het water staat een beeld, voorstellende een vrouw met hoed en handtas die op weg is naar de kerk. Wanneer ze nu zou leven, dan zou ze versteld staan van het meisjeselftal dat speelt tegen dat van jongens, ze schreeuwen er hevig bij.
De mannen staan nog steeds iets recht te praten.

SIGMUND

                                                                                                                                            ...