maandag 22 augustus 2011

'Transformator'



foto: Louis Radstaak

Dichtbij de afslag naar Haarlo staat deze halte met de onwaarschijnlijke naam 'Transformator'. Hij is geheel transparant en zonder zelfplakkend kleefwerk. Ook staat er een gerieflijk lijkende bank bij, waar je desnoods een uur kunt wachten op de volgende bus. Het lijkt allemaal iets teveel voor deze halte tussen Borculo en Neede, maar ik kan me vergissen: het is er misschien soms druk. Net als in een trafo, waar de deeltjes in trillende opwinding staan om ergens heen gestuurd te worden, iets te doen voor hun meester, voor mij bijvoorbeeld. In mijn achteloos lijkende nonchalance verklaar ik dat ik deze halteplek in deze bocht van de weg met het gezicht op het Westen en met deze magische naam wel het mooist vond op deze maandag in augustus.

zaterdag 13 augustus 2011

Vliegtuigmotor



foto: Louis Radstaak

Ik volg het bordje (nauwelijks leesbaar): VLIEGTUIGMOTOR. Het is een 'schraggelpad', er wordt maar weinig gefietst aan dit kerkenpad. Na een bocht zie ik het object: de vliegtuigmotor. Hier stortte een Short-Stirling MK 1 neer, een Nieuw Zeelandse bommenwerper die was getroffen door FLAK en een Messerschmitt. De zeven bemanningsleden werden begraven hier in Markelo. Deze motor is van een andere Short-Stirling die naar beneden kwam in Opmeer (NH). Het is een zogenaamde 'stermotor', de cilinders staan in een stervorm rond de propeller. Als hij daar in Opmeer bewaard was gebleven had hij misschien wel het Scheringa Museum voor Realisme kunnen halen...


woensdag 3 augustus 2011

'ZATERDAGWEG'



Onlangs was ik in Haarlo, een dorp tussen Borculo en Eibergen. Het was een zaterdag gevuld met kille grijze wolkenluchten die uit het noorden kwamen, eindelijk zonder een drup regen los te laten.
Per fiets sloeg ik af naar de achtkantige Hervormde kerk, die hier de 'Kluntjespot' genoemd wordt. Hier verzamelen zich zielen die langs het Kerkepad zijn gekomen, waar ik nu langs rijd. Een paard hinnikt, kraaien krassen en ik zie drie zitbanken verschijnen op een driehoekig weiland. Om ons heen staan oude eiken en maïsland dit alles aan te zien. Het is hier stil, weinig auto's en boeren zijn in ruste.
Langs de weg staat ergens een bord met 'ZATERDAGWEG', een geschikte naam voor een verzameling. Ik fiets voort en sla een weg in die het riviertje de Berkel kruist. Een eekhoorn rent in de berm voor mij uit, de weg doet denken aan de Duitse betonplaten van vroeger. Na wat slalommen op de fiets strijk ik neer bij restaurant Prinsen voor een flesje Oud Bruin en wat bitterballen. Ik kijk naar het straatverkeer en besef dat hier niets gebeurt, behalve het vinden van een munten schat en de raadselachtige dood van een bromfietser tegen een zware vrachtauto.

SIGMUND

                                                                                                                                            ...