Auto

Eind jaren '70 is deze foto gemaakt van een auto in een weiland nabij Voorst (Gld.), waar het café staat waarvan de naam op de deur geschilderd is. Voluit heette dat ooit 'Stationskoffiehuis Radstaake' want de trein Zutphen-Apeldoorn stopte er. Tientallen jaren niet en nu is er weer een halte, functioneel en zonder koffie. Elke auto in zijn eindstadium beroert mij, maar deze stond daar stil en triest als een kleumende pony in een hoek van een besneeuwd weiland. De smiley op de deur kon zijn droevige lot niet meer keren, de laatste rondjes als 'crossauto' ter meerdere glorie van het café. Hij breekt zich het hoofd over het merk: is het een oude Japanner of iets uit Europa? Vermoedelijk is het een Opel Kadett, afgaand op de raamlijst aan de achterkant, maar die is te besmeurd om er zeker van te zijn. Er is ook een kleine versie: bouw een Lamborghini Huracan voor uw junior crosser.

RAP

 Zijn vader ging naar het werk met de bromfiets, zoals velen in de jaren vijftig en zestig. Hij reed op een RAP, op de markt gebracht door de Handelsmaatschappij R.S. Stokvis. Die naam kon hij nooit rijmen met deze luxe herenbrommer, ontworpen door de gebroeders Hennekam uit Roosendaal. Het logo had een kroontje bij wijze van koninklijke goedkeuring, maar Juliana heeft hij alleen fietsend gezien op foto's. Zijn moeder kon achterop en ook de butagasfles als die leeg dreigde te raken. Diens geliefde gerecht 'stokvis' werd er mee naar huis gebracht, het deed mij steeds denken aan de bromfietsfabrikant. De brommer werd afgedankt voor een kleine Fiat, met beide voertuigen is hij licht gecrashed en beide keren was hij niet eens boos. Wel als de waard Jimi Hendrix draaide en wat zou zijn vader wel van de muziekstijlsoort ‘rap’ gevonden hebben?
Hij zou een woedeaanval hebben gekregen en uitgebarsten zijn in een reeks scheldkanonnades met gruwelijke vloeken, die een mens deden sidderen.